„Na peryferiach Legnicy, za wysokim murem budowane jest miasto w mieście. Najprawdopodobniej będzie to zakład przeróbki uranu. Lokalizacja wydaje się nieprzypadkowa, bo sąsiaduje Głównym Sztabem Północnej Grupy Wojska Armii Radzieckiej” – w ten sposób na początku 1953 roku jeden z pracowników amerykańskiej Centralnej Agencji Wywiadowczej (CIA) opisywał budowę Legnickich Zakładów Metalurgicznych.

Z pewnością nie zdawał sobie wówczas sprawy z błędu. Znaczenia budowanej wówczas huty miedzi nikt nie był w stanie przewidzieć, tym bardziej, że Jan Wyżykowski dopiero cztery lata później odkrył w okolicach Lubina złoża bogate w rudę tego surowca. Dlaczego ówczesne władze zdecydowały się na taką inwestycję przed narodzinami Legnicko Głogowskiego Okręgu Miedziowego? Dr Tomasz Stolarczyk z Muzeum Miedzi w Legnicy uważa, że odpowiedź można znaleźć w okolicach Złotoryi i Bolesławca…
O lokalizacji huty obok Pawłowic Małych, nieopodal Legnicy, zdecydowano nieprzypadkowo, przede wszystkim ze względu na bliskość głównej rozdzielni energetycznej i gazociągu Dalgaz. Istotne było też sąsiedztwo kilkudziesięciotysięcznego miasta z odpowiednią infrastrukturą komunikacyjną i zapleczem mieszkaniowym, które wskazywało, że za chwilę przybędą tu pionierzy zasiedlający tzw. Ziemie Odzyskane. Budowa huty oznaczała dla Legnicy i okolic zupełnie nowy początek, stając się silnym impulsem do rozwoju całego miasta. Dawała nadzieję na pracę i lepsze życie po trudach wojennej zawieruchy. Szybko uzupełniano braki mieszkaniowe, zaś aby ułatwić hutnikom dojazd do pracy, przedłużono do zakładu linię tramwajową.
ZOBACZ TAKŻE: DZIEŃ HUTNIKA w Radiu Wrocław [ZOBACZ, POSŁUCHAJ]
Przez dziesięciolecia zakład wpływał – w mniej lub bardziej bezpośredni sposób – na niemal wszystkie sektory życia mieszkańców Legnicy i okolic. Rozwój ekonomiczny, rozbudowa transportu, a nawet wzrost znaczenia miasta do rangi województwa. Przed reformą administracyjną w 1975 r. o taki status…
Więcej na ten temat