W czwartek w TVP1, odnosząc się do tej zapowiedzi, Wójcik podkreślił, że należy poczekać na uzasadnienie uchwały.
„Jeżeli będziemy mieli uzasadnienie, to wówczas być może będzie wskazany konkretny przepis, na którym oparł się SN. (…) Uchwała co do zasady nie ma treści normatywnej, więc sama uchwała nie może być zaskarżona, nie może być objęta wnioskiem do Trybunału. Natomiast to, czym się kierował SN, konkretny przepis – tak. I wtedy można zbadać, czy ten przepis jest konstytucyjny” – powiedział wiceminister.
„Prokurator Generalny, minister sprawiedliwości wczoraj zasygnalizował, że warto rozważyć zbadanie od strony konstytucyjnej ten przepis, na którym się oparł Sąd Najwyższy. Ale powiem więcej: nie ma takiego przepisu” – powiedział.
„Ubolewam, że Sąd Najwyższy – podobnie jak Trybunał Konstytucyjny wiele miesięcy temu – w jakimś sensie wplątał się w dyskurs polityczny” – komentował wiceminister.
Przypomniał art. 139 konstytucji, który głosi, że „Prezydent Rzeczypospolitej stosuje prawo łaski. Prawa łaski nie stosuje się do osób skazanych przez Trybunał Stanu”. „Gdzie tu jest napisane, że chodzi o osobę, która jest skazana prawomocnym wyrokiem?” – mówił Wójcik. „Zdecydowana większość teoretyków prawa przyjmuje stanowisko nasze” – dodał.
„W moim przekonaniu Sąd Najwyższy wkroczył w obszar prerogatyw prezydenta. Powiem więcej: ten art. 139 (konstytucji) – on tak naprawdę ma wykładnię dokonywaną przez prezydenta, on jest wypełniany treścią działania prezydenta” – powiedział. „Dlatego, że to jest prerogatywa prezydenta, to prezydent ma prawo na każdym etapie, w każdym momencie zastosować akt łaski” – dodał.
„Trzeba poczekać na uzasadnienie Sądu Najwyższego do tej uchwały, ponieważ chcemy poznać motywy, którymi kierował się SN i poznać podstawę prawną. Chcemy wiedzieć, jaki konkretnie przepis SN zastosował. To jest bardzo ważne w kontekście tego, co się dalej będzie działo” – powiedział wiceminister.
Więcej informacji
Podział prawa ze względu na metodę regulacji:
1) Prawo wewnętrzne: Prawo konstytucyjne, Prawo cywilne - reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie (cywilnoprawna metoda regulacji).
Prawo pracy - reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika.
Prawo karne - jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).
Prawo administracyjne - reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).
Prawo rodzinne i opiekuńcze
Prawo finansowe
2) Prawo międzynarodowe
Podział prawa ze względu na przedmiot regulacji:
prawo autorskie, prawo bankowe, prawo budowlane, prawo celne, prawo człowieka, prawo dziecka, prawo energetyczne, prawo kanoniczne, prawo konstytucyjne, prawo konfliktów zbrojnych, prawo lotnicze, prawo medyczne, prawo międzynarodowe, prawo naukowe, prawo o ruchu drogowym, prawo o szkolnictwie wyższym, prawo ochrony środowiska, prawo podatkowe, prawo prasowe, prawo rolne, prawo upadłościowe, prawo wyznaniowe.
Prawo jest wyrazem konieczności uporządkowania życia społecznego i poddania go pewnym regułom, by umożliwiało istnienie i możliwie należyte funkcjonowanie społeczności państwowej, bardzo zróżnicowanej, której członkowie mają odmienne potrze-by i aspiracje, w których dochodzi do rozmaitych konfliktów i zagrożeń, zarówno biologicznej jak i społecznej egzystencji grupy. Różne systemy norm prawnych wprowadzają element ładu we wzajemnych stosunkach między ludźmi. Normy prawne, podobnie jak powszechnie uznawane i akceptowane normy moralne, normy religijne czy nor-my obyczajowe nie mają jednak wyłączności na regulowanie ludzkich zachowań. Nie-mniej jednak prawo normuje dziś niemal wszystkie dziedziny życia społecznego.