<![CDATA[
Gazeta odniosła się w ten sposób do informacji, którą były rzecznik Krajowej Rady Sądownictwa, członek Stowarzyszenia Sędziów „Themis”, sędzia Waldemar Żurek przekazał portalowi Onet.pl. Wynika z nich, że grupa krakowskich sędziów skierowała do sądu pozew przeciwko „Gazecie Polskiej”.
Jak ustaliła „GPC”, w grupie tej znalazła się m.in. była prezes SO w Krakowie, prezes Stowarzyszenia Sędziów „Themis” Beata Morawiec.
„GPC” przypomniała, że chodzi o słowa premiera Mateusza Morawieckiego, które padły podczas czerwcowego wywiadu dla „GP”. Zapytany o reakcję niektórych środowisk na reformę sądownictwa, premier miał powiedzieć m.in. że w jego opinii „szczególnie znamienny jest przykład sądu z Krakowa”. „Wszystko wskazuje bowiem na to, że działała tam zorganizowana grupa przestępcza” – mówił Morawiecki.
Jak pisze „GPC”, premier miał w ten sposób odnieść się do sytuacji w Sądzie Apelacyjnym w Krakowie. „Jego były prezes Krzysztof S. został – jak podała Prokuratura Krajowa – oskarżony o udział, co najmniej od 15 lutego 2013 do 16 września 2016 r., w zorganizowanej grupie przestępczej. Na czele tej grupy stał inny podejrzany w tej sprawie, Andrzej P., dyrektor Sądu Apelacyjnego w Krakowie” – czytamy.
Jak dodano, „nigdy wcześniej grupa kilkudziesięciu sędziów nie pozywała dziennikarzy”. „Same roszczenia są zdumiewające” – podkreśliła „GPC”. Wskazała również, że w lipcu do redakcji „GP” trafiło kilkadziesiąt pism z żądaniem sprostowania słów premiera Morawieckiego.
Z kolei cytowany przez gazetę redaktor naczelny „GP” i „GPC” Tomasz Sakiewicz, podkreślił, że – jego zdaniem – żądanie sędziów „ma charakter represyjny”. „Próba ocenzurowania tego typu wypowiedzi jest jedną z najbardziej haniebnych form cenzury, jakie można wymyślić” – podkreślił Sakiewicz.
Krytycznie do żądania sędziów odniosła się także wicemarszałek Sejmu Beata Mazurek. Jak cytuje „GPC”, Mazurek oceniła, że „próba manipulowania i atakowania niezależnego tygodnika za próbę oceny tej sytuacji, to nakładanie pęt na wolność słowa”.
]]
Więcej informacji
Podział prawa ze względu na metodę regulacji:
1) Prawo wewnętrzne: Prawo konstytucyjne, Prawo cywilne - reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie (cywilnoprawna metoda regulacji).
Prawo pracy - reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika.
Prawo karne - jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).
Prawo administracyjne - reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).
Prawo rodzinne i opiekuńcze
Prawo finansowe
2) Prawo międzynarodowe
Podział prawa ze względu na przedmiot regulacji:
prawo autorskie, prawo bankowe, prawo budowlane, prawo celne, prawo człowieka, prawo dziecka, prawo energetyczne, prawo kanoniczne, prawo konstytucyjne, prawo konfliktów zbrojnych, prawo lotnicze, prawo medyczne, prawo międzynarodowe, prawo naukowe, prawo o ruchu drogowym, prawo o szkolnictwie wyższym, prawo ochrony środowiska, prawo podatkowe, prawo prasowe, prawo rolne, prawo upadłościowe, prawo wyznaniowe.
Prawo jest wyrazem konieczności uporządkowania życia społecznego i poddania go pewnym regułom, by umożliwiało istnienie i możliwie należyte funkcjonowanie społeczności państwowej, bardzo zróżnicowanej, której członkowie mają odmienne potrze-by i aspiracje, w których dochodzi do rozmaitych konfliktów i zagrożeń, zarówno biologicznej jak i społecznej egzystencji grupy. Różne systemy norm prawnych wprowadzają element ładu we wzajemnych stosunkach między ludźmi. Normy prawne, podobnie jak powszechnie uznawane i akceptowane normy moralne, normy religijne czy nor-my obyczajowe nie mają jednak wyłączności na regulowanie ludzkich zachowań. Nie-mniej jednak prawo normuje dziś niemal wszystkie dziedziny życia społecznego.