„Od samego początku byliśmy pomocni i wszelkie zachcianki KRS spełnialiśmy” – powiedział wiceminister Piebiak. „Jeśli Rada uważa, iż są jakieś braki w dokumentach i my możemy pomóc w ich uzupełnieniu, to oczywiście je pomożemy uzupełnić” – dodał.
Zastrzegł równocześnie, że nie oznacza to, iż MS potwierdza „tezę o rzekomych brakach”, bo według resortu żadnych braków nie ma. „Ale dla nas najważniejsze jest, żeby ci asesorzy mogli orzekać i w związku z tym zrobimy to, co w naszej mocy, aby do tego doprowadzić” – podkreślił wiceminister.
„Choć żadnych braków w dokumentacji nie ma, KRS ma prawo uważać inaczej i my, dla dobra sprawy, pomożemy, jeśli do nas się zwrócą” – dodał Piebiak.
W środę w siedzibie Krajowej Rady Sądownictwa odbyło się spotkanie przewodniczącego KRS Dariusza Zawistowskiego z przedstawicielami asesorów oraz m.in. przedstawicielami stowarzyszeń sędziowskich Iustitia i Themis oraz przedstawicielem prezydenta Wiesławem Johannem. Dotyczyło ono ubiegłotygodniowej decyzji KRS, która postanowiła nie powoływać 265 asesorów, którzy we wrześniu br. odebrali akty mianowania od ministra Zbigniewa Ziobry na czas nieokreślony. KRS skorzystała z prawa do wyrażenia sprzeciwu co do powierzenia asesorowi obowiązków sędziego. Uzasadniła swą decyzję brakami formalnymi – m.in. brakiem zaświadczeń lekarskich i psychologicznych.
Po spotkaniu Zawistowski powiedział, że „jeśli zostaną uzupełnione braki w dokumentacji, KRS oceni, czy ponownie rozpatrzeć zgłoszone przez ministra sprawiedliwości kandydatury na asesorów sądowych”. Dodał, że nastąpi to prawdopodobnie w przyszłym tygodniu. Zaznaczył równocześnie, że nie może w tej chwili powiedzieć, że na pewno KRS ponownie rozpatrzy te kandydatury; jak dodał zrobi to, jeśli „uzna, że jest do tego podstawa”. „Natomiast deklaruje, że się tym zajmie i jest taka możliwości” – powiedział.
Z kolei przedstawicielka asesorów Ewa Breś powiedziała, że propozycja KRS jest godna rozważenia. „Zostanie przekazana naszym koleżankom i kolegom asesorom i każdy z nas podejmie indywidualne decyzje, czy z tej drogi skorzysta” – podkreśliła.
Więcej informacji
Podział prawa ze względu na metodę regulacji:
1) Prawo wewnętrzne: Prawo konstytucyjne, Prawo cywilne - reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie (cywilnoprawna metoda regulacji).
Prawo pracy - reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika.
Prawo karne - jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).
Prawo administracyjne - reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).
Prawo rodzinne i opiekuńcze
Prawo finansowe
2) Prawo międzynarodowe
Podział prawa ze względu na przedmiot regulacji:
prawo autorskie, prawo bankowe, prawo budowlane, prawo celne, prawo człowieka, prawo dziecka, prawo energetyczne, prawo kanoniczne, prawo konstytucyjne, prawo konfliktów zbrojnych, prawo lotnicze, prawo medyczne, prawo międzynarodowe, prawo naukowe, prawo o ruchu drogowym, prawo o szkolnictwie wyższym, prawo ochrony środowiska, prawo podatkowe, prawo prasowe, prawo rolne, prawo upadłościowe, prawo wyznaniowe.
Prawo jest wyrazem konieczności uporządkowania życia społecznego i poddania go pewnym regułom, by umożliwiało istnienie i możliwie należyte funkcjonowanie społeczności państwowej, bardzo zróżnicowanej, której członkowie mają odmienne potrze-by i aspiracje, w których dochodzi do rozmaitych konfliktów i zagrożeń, zarówno biologicznej jak i społecznej egzystencji grupy. Różne systemy norm prawnych wprowadzają element ładu we wzajemnych stosunkach między ludźmi. Normy prawne, podobnie jak powszechnie uznawane i akceptowane normy moralne, normy religijne czy nor-my obyczajowe nie mają jednak wyłączności na regulowanie ludzkich zachowań. Nie-mniej jednak prawo normuje dziś niemal wszystkie dziedziny życia społecznego.