<![CDATA[
Mężczyzna poskarżył się do Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku na prokuratora rejonowego, że ten bagatelizował swoje obowiązki służbowe i przekroczył uprawnienia w prowadzonej sprawie. Skarżący zażądał od sądu, by ten za to ukarał prokuratora karą grzywny.WSA 18 listopada wydał postanowienie, w którym odrzucił skargę, stwierdzając że jest ona niedopuszczalna.
Sąd przypomniał, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m. in. na decyzje administracyjne; pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających; akty prawa miejscowego akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania. Dodał, że sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę i stosują środki określone w tych przepisach.
WSA stwierdził, że zgodnie z art. 2 ustawy z 28 stycznia 2016 r. o prokuraturze (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 740) prokuratura wykonuje zadania w zakresie ścigania przestępstw oraz stoi na straży praworządności. Nie jest, zatem organem administracji publicznej. To z kolei oznacza, że sąd administracyjny nie jest uprawniony do kontroli działań podejmowanych przez wchodzących w skład tej prokuratury prokuratorów, ani do oceny ich pracy.
W świetle art. 186 § 1 ustawy o prokuraturze skargi lub wnioski dotyczące prokuratora rozpoznaje wyłącznie prokurator bezpośrednio przełożony.
Sąd stwierdził, że choć ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przewiduje możliwość wymierzenia grzywny, to jednak możliwość taka związana jest z konkretnym postępowaniem administracyjnym lub sądowo-administracyjnym. Z taką sytuacją jednak nie mamy do czynienia w tej sprawie.
Postanowienie WSA w Gdańsku sygn. III SA/Gd 720/19
]]
Więcej informacji
Podział prawa ze względu na metodę regulacji:
1) Prawo wewnętrzne: Prawo konstytucyjne, Prawo cywilne - reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie (cywilnoprawna metoda regulacji).
Prawo pracy - reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika.
Prawo karne - jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).
Prawo administracyjne - reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).
Prawo rodzinne i opiekuńcze
Prawo finansowe
2) Prawo międzynarodowe
Podział prawa ze względu na przedmiot regulacji:
prawo autorskie, prawo bankowe, prawo budowlane, prawo celne, prawo człowieka, prawo dziecka, prawo energetyczne, prawo kanoniczne, prawo konstytucyjne, prawo konfliktów zbrojnych, prawo lotnicze, prawo medyczne, prawo międzynarodowe, prawo naukowe, prawo o ruchu drogowym, prawo o szkolnictwie wyższym, prawo ochrony środowiska, prawo podatkowe, prawo prasowe, prawo rolne, prawo upadłościowe, prawo wyznaniowe.
Prawo jest wyrazem konieczności uporządkowania życia społecznego i poddania go pewnym regułom, by umożliwiało istnienie i możliwie należyte funkcjonowanie społeczności państwowej, bardzo zróżnicowanej, której członkowie mają odmienne potrze-by i aspiracje, w których dochodzi do rozmaitych konfliktów i zagrożeń, zarówno biologicznej jak i społecznej egzystencji grupy. Różne systemy norm prawnych wprowadzają element ładu we wzajemnych stosunkach między ludźmi. Normy prawne, podobnie jak powszechnie uznawane i akceptowane normy moralne, normy religijne czy nor-my obyczajowe nie mają jednak wyłączności na regulowanie ludzkich zachowań. Nie-mniej jednak prawo normuje dziś niemal wszystkie dziedziny życia społecznego.