<![CDATA[
Sędzia Mitera był pytany w rozmowie w Radiu Plus, czy zapadłe w czwartek orzeczenie Izby Pracy SN może mieć wpływ na wybór nowego I prezesa SN i czy sędziowie Izby Dyscyplinarnej SN będą mogli w tym wyborze uczestniczyć, a ich pozycja będzie podczas tego wyboru niekwestionowana. Kadencja obecnej I prezes SN Małgorzaty Gersdorf upływa z końcem kwietnia przyszłego roku.
„Nie mnie oceniać. Widzę jakiś związek. Faktycznie obecna pani I prezes kończy swoją kadencję. Musi dojść do wyboru następcy. Nie wiem, czy właśnie nie jest to obliczone, żeby w ten sposób uniemożliwić (wybór – PAP) sędziom obu Izb (Dyscyplinarnej i Kontroli Nadzwyczajnej – PAP)” – odpowiedział sędzia Mitera mówiąc o przyszłym udziale sędziów SN w wyborze I prezesa tego sądu.
Jak zastrzegł Mitera – nie chce on niczego sugerować. „Jako sąd jestem od stosowania prawa. Natomiast to jest rzecz, która przyjdzie, czyli wybór następcy I prezes. I jeśli będziemy kwestionować status sędziów SN poszczególnych Izb, to te głosy mogą się rozłożyć” – mówił.
W czwartkowym wyroku Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych SN – powołując się na orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości UE z 19 listopada br. – uznała m.in., że polska Krajowa Rada Sądownictwa nie daje wystarczających gwarancji niezależności od organów władzy ustawodawczej i wykonawczej, a Izba Dyscyplinarna SN nie jest sądem w rozumieniu prawa UE i prawa krajowego. Tym samym Izba Pracy SN uchyliła uchwałę KRS w sprawie z odwołania sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego i oddaliła wniosek prezesa Izby Dyscyplinarnej SN o przekazanie sprawy do tej Izby.
Poniedziałkowy „Dziennik Gazeta Prawna” napisał, że czwartkowe orzeczenie SN może mieć wpływ na wybór I prezesa SN, a także na orzeczenia Izby Kontroli Nadzwyczajnej. „Kadencja Małgorzaty Gersdorf na tym stanowisku kończy się w kwietniu przyszłego roku. Kandydatów, zgodnie z przepisami, wyłoni Zgromadzenie Ogólne Sędziów SN. Tutaj rodzą się wątpliwości: czy osoby, które przeszły procedurę przed podważoną w wyroku SN Krajową Radą Sądownictwa, można traktować jako pełnoprawnych sędziów SN i dopuścić do udziału w zgromadzeniu” – zaznaczono w „DGP”.
]]
Więcej informacji
Podział prawa ze względu na metodę regulacji:
1) Prawo wewnętrzne: Prawo konstytucyjne, Prawo cywilne - reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie (cywilnoprawna metoda regulacji).
Prawo pracy - reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika.
Prawo karne - jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).
Prawo administracyjne - reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).
Prawo rodzinne i opiekuńcze
Prawo finansowe
2) Prawo międzynarodowe
Podział prawa ze względu na przedmiot regulacji:
prawo autorskie, prawo bankowe, prawo budowlane, prawo celne, prawo człowieka, prawo dziecka, prawo energetyczne, prawo kanoniczne, prawo konstytucyjne, prawo konfliktów zbrojnych, prawo lotnicze, prawo medyczne, prawo międzynarodowe, prawo naukowe, prawo o ruchu drogowym, prawo o szkolnictwie wyższym, prawo ochrony środowiska, prawo podatkowe, prawo prasowe, prawo rolne, prawo upadłościowe, prawo wyznaniowe.
Prawo jest wyrazem konieczności uporządkowania życia społecznego i poddania go pewnym regułom, by umożliwiało istnienie i możliwie należyte funkcjonowanie społeczności państwowej, bardzo zróżnicowanej, której członkowie mają odmienne potrze-by i aspiracje, w których dochodzi do rozmaitych konfliktów i zagrożeń, zarówno biologicznej jak i społecznej egzystencji grupy. Różne systemy norm prawnych wprowadzają element ładu we wzajemnych stosunkach między ludźmi. Normy prawne, podobnie jak powszechnie uznawane i akceptowane normy moralne, normy religijne czy nor-my obyczajowe nie mają jednak wyłączności na regulowanie ludzkich zachowań. Nie-mniej jednak prawo normuje dziś niemal wszystkie dziedziny życia społecznego.