Jak oceniacie wyrok niemieckiego Federalnego Trybunału Konstytucyjnego, który zadecydował, że niemieckie urzędy muszą zapewnić obywatelom możliwość zarejestrowania trzeciej, oprócz męskiej i żeńskiej, płci?
Jeżeli już musimy zapisywać płeć w dokumentach tożsamości, to każdy człowiek powinien mieć możliwość zapisania takiego znacznika płci, który mu odpowiada i który pozwala mu swobodnie żyć. Doceniamy wyrok niemieckiego Trybunału, który wskazuje, że wymóg rejestracji płci męskiej lub żeńskiej, lub też płci w ogóle, jest archaiczny. Taka klasyfikacja jest przestarzała, ponieważ od dziesięcioleci wiemy, że na świecie istnieją osoby, które rodzą się z inną niż standardowa płeć biologiczna np. pod kątem układu hormonalnego, gonad czy zewnętrznych cech płciowych. Takie osoby nazywamy interpłciowymi. Należy tu jednak podkreślić, że osoby interpłciowe, tak jak wszyscy inni ludzie, mogą i mają prawo czuć kobietami lub mężczyznami. Istnieją też takie osoby, których ciała biologicznie są „standardowe”, ale ich tożsamość wybiega poza to, co rozumiemy przez czucie się kobietą czy mężczyzną. Takie osoby nazywamy osobami niebinarnymi. To właśnie dla nich zniesienie podziału na K i M może być bardzo ważne. Naszym zdaniem, to jak określana jest płeć metrykalna w dowodzie osobistym danej osoby powinno zależeć tylko i wyłącznie od jej decyzji. Nie można przymuszać nikogo do funkcjonowania pod taką czy inną płcią metrykalną – nawet pod tą trzecią opcją.
W których państwach istnieje jeszcze możliwość rejestracji innej płci niż męska i żeńska?
Krajów, w których istnieje możliwość rejestracji innej płci niż męska czy żeńska jest kilka. Należy do nich m.in. Australia, gdzie w dokumentach można wybrać X jako określenie płci. Podobne rozwiązanie dostępne jest w Ontario – prowincji Kanady, gdzie poza M i K np. w prawie jazdy jako znacznik płci można wybrać X. Natomiast w Wielkiej Brytanii swoją płeć można oznaczyć jako Mx, co funkcjonuje jako alternatywa dla osób niebinarnych i jest respektowane zarówno przez organizacje państwowe jak i pracodawców.
Więcej informacji
Podział prawa ze względu na metodę regulacji:
1) Prawo wewnętrzne: Prawo konstytucyjne, Prawo cywilne - reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie (cywilnoprawna metoda regulacji).
Prawo pracy - reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika.
Prawo karne - jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).
Prawo administracyjne - reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).
Prawo rodzinne i opiekuńcze
Prawo finansowe
2) Prawo międzynarodowe
Podział prawa ze względu na przedmiot regulacji:
prawo autorskie, prawo bankowe, prawo budowlane, prawo celne, prawo człowieka, prawo dziecka, prawo energetyczne, prawo kanoniczne, prawo konstytucyjne, prawo konfliktów zbrojnych, prawo lotnicze, prawo medyczne, prawo międzynarodowe, prawo naukowe, prawo o ruchu drogowym, prawo o szkolnictwie wyższym, prawo ochrony środowiska, prawo podatkowe, prawo prasowe, prawo rolne, prawo upadłościowe, prawo wyznaniowe.
Prawo jest wyrazem konieczności uporządkowania życia społecznego i poddania go pewnym regułom, by umożliwiało istnienie i możliwie należyte funkcjonowanie społeczności państwowej, bardzo zróżnicowanej, której członkowie mają odmienne potrze-by i aspiracje, w których dochodzi do rozmaitych konfliktów i zagrożeń, zarówno biologicznej jak i społecznej egzystencji grupy. Różne systemy norm prawnych wprowadzają element ładu we wzajemnych stosunkach między ludźmi. Normy prawne, podobnie jak powszechnie uznawane i akceptowane normy moralne, normy religijne czy nor-my obyczajowe nie mają jednak wyłączności na regulowanie ludzkich zachowań. Nie-mniej jednak prawo normuje dziś niemal wszystkie dziedziny życia społecznego.