Dłużnicy alimentacyjni. Pierwszą grupę dłużników stanowią ci z zaległościami alimentacyjnymi. Jak ocenia Sławomir Szynalik, komornik z Wieliczki, w przypadku takich dłużników kłopotem jest kwestia mentalnego podejścia do długu. Zalegający z alimentami postrzegają je jako należności dla byłej małżonki (znacznie rzadziej: małżonka). Myślenie to można zamknąć w popularnym powiedzenie „Nie będę płacił na żonę”. Tymczasem naturą alimentów jest zaspokojenie potrzeb dorastających dzieci. Emocjonalne reakcje na czynności komornika w takich sprawach jest jedną z częstszych przeszkód w uregulowaniu zobowiązań powrotu dłużnika do „czystej karty”.
Dłużnicy kredytowi. Pożyczki bankowe i parabankowe to nierzadko historie podupadłych firm i biznesów. W komorniczym nazewnictwie są to sprawy z oznaczeniem „Km”, czyli wszystkie pozostałe, które nie mieszczą się w kategorii „Kmp” (sprawy dot. świadczeń powtarzających się – najczęściej są to sprawy o świadczenia alimentacyjne) lub „Kms” (sprawy o egzekucję należności sądowych).
Kary i grzywny. W przypadku dłużników, których zobowiązanie wynika z nałożonych kar i grzywien motywująco działa świadomość, że należność pieniężna w przypadku nieskutecznej egzekucji może tu być zamieniona na areszt.
Licytacja nieruchomości. W niejednej sytuacji dla zaspokojenia roszczeń wierzycieli (np. banku czy innego pożyczkodawcy) konieczna jest sprzedaż nieruchomości. W takich sytuacjach – radzi Sławomir Szynalik – warto rozważyć sprzedaż domu, mieszkania lub lokalu na własną rękę. Dlaczego? Z prostej przyczyny: Można wówczas uzyskać wyższą cenę i pokryć całe lub prawie całe roszczenie. W przypadku licytacji komorniczej uzyskana cena jest zazwyczaj niższa, niż możliwa do uzyskania na warunkach rynkowych. Lepiej też czasem stracić nieruchomość, wygasić dług i odzyskać „czystą kartę”.
Upadłość konsumencka. Na czym ona polega? Jest to redukcja lub umorzenie zobowiązań osoby fizycznej, która nie prowadzi działalności gospodarczej w przypadku zaistnienia niezawinionej niewypłacalności. Taka możliwość została wprowadzona 31 marca 2009 roku do polskiego prawa upadłościowego i naprawczego. To narzędzie ma sens, gdy w grę wchodzi duża kwota pieniędzy.
Więcej informacji
Podział prawa ze względu na metodę regulacji:
1) Prawo wewnętrzne: Prawo konstytucyjne, Prawo cywilne - reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie (cywilnoprawna metoda regulacji).
Prawo pracy - reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika.
Prawo karne - jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).
Prawo administracyjne - reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).
Prawo rodzinne i opiekuńcze
Prawo finansowe
2) Prawo międzynarodowe
Podział prawa ze względu na przedmiot regulacji:
prawo autorskie, prawo bankowe, prawo budowlane, prawo celne, prawo człowieka, prawo dziecka, prawo energetyczne, prawo kanoniczne, prawo konstytucyjne, prawo konfliktów zbrojnych, prawo lotnicze, prawo medyczne, prawo międzynarodowe, prawo naukowe, prawo o ruchu drogowym, prawo o szkolnictwie wyższym, prawo ochrony środowiska, prawo podatkowe, prawo prasowe, prawo rolne, prawo upadłościowe, prawo wyznaniowe.
Prawo jest wyrazem konieczności uporządkowania życia społecznego i poddania go pewnym regułom, by umożliwiało istnienie i możliwie należyte funkcjonowanie społeczności państwowej, bardzo zróżnicowanej, której członkowie mają odmienne potrze-by i aspiracje, w których dochodzi do rozmaitych konfliktów i zagrożeń, zarówno biologicznej jak i społecznej egzystencji grupy. Różne systemy norm prawnych wprowadzają element ładu we wzajemnych stosunkach między ludźmi. Normy prawne, podobnie jak powszechnie uznawane i akceptowane normy moralne, normy religijne czy nor-my obyczajowe nie mają jednak wyłączności na regulowanie ludzkich zachowań. Nie-mniej jednak prawo normuje dziś niemal wszystkie dziedziny życia społecznego.