Wyrok w sprawie molestowania ministranta przez księdza. Sąd: Wykorzystywanie seksualne dzieci niczym nie różni się od tortur

&lt![CDATA[

Wyrok jest prawomocny.

W lipcu 2017 r. Sąd Okręgowy w Gdańsku nakazał byłemu księdzu
Andrzejowi S. przeprosić pisemnie byłego ministranta Marka Mielewczyka
(zgodził się na podanie nazwiska – PAP) za „naruszenie jego dóbr
osobistych w postaci godności oraz nietykalności cielesnej”. Powód
domagał się też zapłaty 10 tys. zł zadośćuczynienia, ale sąd tego
żądania nie uwzględnił. Mielewczyk, oprócz b. kapłana (Andrzej S. został
wydalony ze stanu kapłańskiego w 2016 r.) pozwał też do sądu parafię
św. Kazimierza w Kartuzach i diecezję pelplińską.

Od wyroku sądu niższej instancji odwołali się zarówno powód, jak i pełnomocnik Andrzeja S.

Sąd Apelacyjny uznał we wtorek, że przeprosiny dla Mielewczyka muszą
skierować także kartuska parafia i diecezja pelplińska. Obie instytucje
kościelne mają przeprosić Mielewczyka za „brak reakcji na zachowania
wobec niego księdza Andrzeja S., które stanowiły naruszenie dóbr
osobistych Marka Mielewczyka w postaci godności oraz nietykalności
cielesnej”. Sąd zasądził ponadto od pozwanych Andrzeja S., parafii i
diecezji solidarnie na rzecz powoda kwotę 400 tys. zł tytułem
zadośćuczynienia.

„Było to nieludzkie wykorzystywanie małoletniego dziecka (pierwszy
czyn miał miejsce, kiedy Mielewczyk miał 13 lat – PAP); dziecka
nieświadomego tego, co się w stosunku do niego dzieje; dziecka nie
mającego pełnego, normalnego oparcia w rodzinie. Jaka kara spotkała pana
S.? Rekolekcje i przeniesienie do innej parafii. Przeniesienie ze
stanowiska wikarego na stanowisko proboszcza. Kara bardzo adekwatna,
zdaniem Kościoła, w stosunku do sprawcy takich czynów” – mówiła w
uzasadnieniu wyroku sędzia Dorota Gierczak.

Wyjaśniła, że choć czyny seksualne wobec b. ministranta miały miejsce
w latach 1982-87, to nie można zastosować wobec nich jako „niezgodnych z
zasadami współżycia społecznego” zasady przedawnienia, o co wnosili
pozwani.

„Nigdy nie doszło do przeprosin; nigdy nie doszło do przyznania się
przez któregokolwiek z pozwanych przed sądem, że czyny były dokonywane,
że nie było nadzoru nad księdzem” – stwierdził sąd.

Zdaniem sądu, „wykorzystywanie seksualne małoletnich dzieci –
nieświadomych przestępczego charakteru czynności przeciwko nim
podejmowanych – jest poniżającym, nieludzkim traktowaniem drugiego
człowieka, niczym nie różniącym się od stosowania tortur”.

Sąd przywołał wypowiedź papieża Franciszka z 22 lutego 2019 r. w
Watykanie podczas spotkania hierarchów, poświęconego pedofilii w
Kościele. „Papież stwierdził: +Lud Boży na nas patrzy i oczekuje
konkretnych i skutecznych działań, a nie kolejnych słów pełnych
oburzenia, łatwych i oczywistych+” – cytowała sędzia.

Te słowa papieża sąd zestawił m.in. z wypowiedzią metropolity
krakowskiego, arcybiskupa Marka Jędraszewskiego z marca 2019 r.
„Arcybiskup mówił: +nie można bronić instytucji Kościoła jako takiej,
trzeba bronić pokrzywdzonych i to oni mają pierwszeństwo+, ale mówił
dalej: +hasło zero tolerancji nie jest zgodne z duchem Ewangelii (…)
język Kościoła jest inny, to język miłosierdzia, także dla sprawców
nieszczęść, krzywd i przemocy, bo Kościół głosi miłosierdzie i okazuje
to miłosierdzie Boże wobec każdego, kto żałuje, kto chce się nawrócić i
pokutować+” – cytowała sędzia.

Na ogłoszeniu wyroku nie było pozwanych ani ich pełnomocników.

„Uważam, że zapadł sprawiedliwy wyrok, który w sposób jasny i bardzo
przejrzysty wykazał winę pozwanego. Jestem zaskoczony kwotą zasądzonego
dla mnie zadośćuczynienia. W pełni mnie satysfakcjonuje za to, co się
wydarzyło w moim życiu. To przełomowy wyrok, pokazujący, że
odpowiedzialność Kościoła jednak mimo wszystko istnieje. To jest ważne
dla innych ofiar księży” – powiedział dziennikarzom 50-letni Mielewczyk,
który był jednym z bohaterów filmu dokumentalnego „Tylko nie mów
nikomu” Tomasza Sekielskiego o pedofilii w Kościele Rzymskokatolickim w
Polsce.

Mężczyzna zdecydował się na proces cywilny, bo postępowanie karne w
tej sprawie nie było już możliwe: czyny, jakie zarzuca byłemu księdzu,
uległy przedawnieniu

]]
Więcej informacji

Prawo

Podział prawa ze względu na metodę regulacji:
1) Prawo wewnętrzne: Prawo konstytucyjne, Prawo cywilne - reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie (cywilnoprawna metoda regulacji).
Prawo pracy - reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika.
Prawo karne - jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).
Prawo administracyjne - reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).
Prawo rodzinne i opiekuńcze
Prawo finansowe
2) Prawo międzynarodowe

Podział prawa ze względu na przedmiot regulacji:
prawo autorskie, prawo bankowe, prawo budowlane, prawo celne, prawo człowieka, prawo dziecka, prawo energetyczne, prawo kanoniczne, prawo konstytucyjne, prawo konfliktów zbrojnych, prawo lotnicze, prawo medyczne, prawo międzynarodowe, prawo naukowe, prawo o ruchu drogowym, prawo o szkolnictwie wyższym, prawo ochrony środowiska, prawo podatkowe, prawo prasowe, prawo rolne, prawo upadłościowe, prawo wyznaniowe.

Prawo jest wyrazem konieczności uporządkowania życia społecznego i poddania go pewnym regułom, by umożliwiało istnienie i możliwie należyte funkcjonowanie społeczności państwowej, bardzo zróżnicowanej, której członkowie mają odmienne potrze-by i aspiracje, w których dochodzi do rozmaitych konfliktów i zagrożeń, zarówno biologicznej jak i społecznej egzystencji grupy. Różne systemy norm prawnych wprowadzają element ładu we wzajemnych stosunkach między ludźmi. Normy prawne, podobnie jak powszechnie uznawane i akceptowane normy moralne, normy religijne czy nor-my obyczajowe nie mają jednak wyłączności na regulowanie ludzkich zachowań. Nie-mniej jednak prawo normuje dziś niemal wszystkie dziedziny życia społecznego.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *