<![CDATA[
Domniemania tego oczywiście nie stosuje się również, gdy dziecko
urodziło się przed zawarciem małżeństwa. Urodzenie dziecka wprawdzie
przed upływem 300 dni od ustania lub unieważnienia małżeństwa, ale już
po zawarciu przez matkę drugiego małżeństwa rodzi domniemanie, że
dziecko pochodzi od drugiego małżeństwa. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy
dziecko urodziło się w następstwie procedury medycznie wspomaganej
prokreacji (in vitro), na którą wyraził zgodę pierwszy mąż matki. Jeśli
żadne z wymienionych domniemań nie zachodzi, albo zostały obalone,
ustalenie ojcostwa może nastąpić przez uznanie ojcostwa albo na mocy
orzeczenia sądu.
Uznanie przed kierownikiem USC
Podstawową formą, ale nie jedyną, jest uznanie ojcostwa przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego. Konieczne jest złożenie dwóch oświadczeń: mężczyzny, który uznaje w ten sposób swoje ojcostwo, oraz matki dziecka, która potwierdza, że oświadczenie mężczyzny jest zgodne z prawdą. Kierownik urzędu stanu cywilnego dokumentuje te oświadczenia w formie protokołu, który podpisuje on oraz rodzice dziecka.
Przez złożenie oświadczenia mężczyzna przyznaje, że jest ojcem danego dziecka, a dokładniej, że dziecko biologicznie od niego pochodzi. Mężczyzna jest więc przekonany o swoim ojcostwie. Oświadczenie mężczyzny nie jest jeszcze wystarczające. Potrzebne jest jeszcze potwierdzenie ojcostwa tego mężczyzny przez matkę dziecka. Matka dziecka może złożyć swoje oświadczenie jednocześnie z oświadczeniem uznającego mężczyzny, albo później, jednak w ciągu 3 miesięcy od dnia oświadczenia mężczyzny. Jeśli matka złoży oświadczenie po upływie tego terminu, wówczas oświadczenie takie nie wywoła skutków prawnych uznania ojcostwa. Nie wyklucza to jednak dopuszczalności ponownego złożenia przez mężczyznę oświadczenia o uznaniu dziecka i oczekiwania, że tym razem matka dziecka złoży w terminie stosowne oświadczenie.
]]
Więcej informacji
Podział prawa ze względu na metodę regulacji:
1) Prawo wewnętrzne: Prawo konstytucyjne, Prawo cywilne - reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie (cywilnoprawna metoda regulacji).
Prawo pracy - reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika.
Prawo karne - jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).
Prawo administracyjne - reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).
Prawo rodzinne i opiekuńcze
Prawo finansowe
2) Prawo międzynarodowe
Podział prawa ze względu na przedmiot regulacji:
prawo autorskie, prawo bankowe, prawo budowlane, prawo celne, prawo człowieka, prawo dziecka, prawo energetyczne, prawo kanoniczne, prawo konstytucyjne, prawo konfliktów zbrojnych, prawo lotnicze, prawo medyczne, prawo międzynarodowe, prawo naukowe, prawo o ruchu drogowym, prawo o szkolnictwie wyższym, prawo ochrony środowiska, prawo podatkowe, prawo prasowe, prawo rolne, prawo upadłościowe, prawo wyznaniowe.
Prawo jest wyrazem konieczności uporządkowania życia społecznego i poddania go pewnym regułom, by umożliwiało istnienie i możliwie należyte funkcjonowanie społeczności państwowej, bardzo zróżnicowanej, której członkowie mają odmienne potrze-by i aspiracje, w których dochodzi do rozmaitych konfliktów i zagrożeń, zarówno biologicznej jak i społecznej egzystencji grupy. Różne systemy norm prawnych wprowadzają element ładu we wzajemnych stosunkach między ludźmi. Normy prawne, podobnie jak powszechnie uznawane i akceptowane normy moralne, normy religijne czy nor-my obyczajowe nie mają jednak wyłączności na regulowanie ludzkich zachowań. Nie-mniej jednak prawo normuje dziś niemal wszystkie dziedziny życia społecznego.