<![CDATA[
Nowelizacja art. 1163 k.p.c. pozwala na poddanie rozstrzygnięciu sądu polubownego także sporów dotyczących nieważności lub uchylenia uchwał walnych zgromadzeń (zgromadzeń wspólników), jednakże pod warunkiem odpowiedniego ukształtowania klauzuli arbitrażowej w statucie spółki akcyjnej lub umowie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Prawidłowo wprowadzony zapis na sąd polubowny będzie skuteczny nie tylko względem spółki, ale także względem osób uprawnionych do zaskarżenia uchwał.
Poddanie szeroko pojętych sporów korporacyjnych kognicji sądów polubownych może być bardzo korzystne dla samej spółki, zwłaszcza teraz, kiedy mogą one orzekać w szerszym niż poprzednio zakresie. Znacząca część sporów tego typu dotyczy wprost lub chociażby pośrednio ważności i wzruszalności uchwał walnych zgromadzeń lub zgromadzeń wspólników. Dotychczas, nawet jeżeli spółka chciała skorzystać z arbitrażu, możliwości w tym zakresie były ograniczone – często tak czy inaczej spór trafiał przed sąd powszechny, co pozbawiało niejednokrotnie korzyści płynących z korzystania z sądów polubownych. W obecnej sytuacji ograniczenie to został zniesione, co czyni arbitraż interesującą alternatywą dla sądownictwa powszechnego.
Szczególnie intrygujące może okazać się zastosowanie nowej regulacji przez spółki publiczne. Niejednokrotnie przeciągające się spory korporacyjne, obejmujące czasem kilka lub kilkanaście postępowań przed sądami powszechnymi, prowadzą do paraliżu decyzyjnego w spółce, w szczególności w sytuacji gdy organy spółki znaczny czas poświęcają na prowadzenie sporu, a nie planowanie działań spółki i zarządzanie biznesem. Z tego też powodu szybkość rozstrzygnięcia sporu ma kluczowe znaczenie. Z powodu skrócenia czasu prowadzenia sporu może także okazać się, że jego całkowite koszty okażą się znacząco niższe dla wszystkich jego stron w porównaniu do tradycyjnego procesu sądowego.
Trwający „sezon” walnych zgromadzeń i zgromadzeń wspólników jest świetną okazją do tego, ażeby przeanalizować i rozważyć zasadność wprowadzenia klauzuli arbitrażowej do statutu lub umowy spółki.
Kancelaria GESSEL – Leszek Koziorowski, wspólnik, radca prawny oraz Dawid Marciniak, prawnik
]]
Więcej informacji
Podział prawa ze względu na metodę regulacji:
1) Prawo wewnętrzne: Prawo konstytucyjne, Prawo cywilne - reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie (cywilnoprawna metoda regulacji).
Prawo pracy - reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika.
Prawo karne - jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).
Prawo administracyjne - reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).
Prawo rodzinne i opiekuńcze
Prawo finansowe
2) Prawo międzynarodowe
Podział prawa ze względu na przedmiot regulacji:
prawo autorskie, prawo bankowe, prawo budowlane, prawo celne, prawo człowieka, prawo dziecka, prawo energetyczne, prawo kanoniczne, prawo konstytucyjne, prawo konfliktów zbrojnych, prawo lotnicze, prawo medyczne, prawo międzynarodowe, prawo naukowe, prawo o ruchu drogowym, prawo o szkolnictwie wyższym, prawo ochrony środowiska, prawo podatkowe, prawo prasowe, prawo rolne, prawo upadłościowe, prawo wyznaniowe.
Prawo jest wyrazem konieczności uporządkowania życia społecznego i poddania go pewnym regułom, by umożliwiało istnienie i możliwie należyte funkcjonowanie społeczności państwowej, bardzo zróżnicowanej, której członkowie mają odmienne potrze-by i aspiracje, w których dochodzi do rozmaitych konfliktów i zagrożeń, zarówno biologicznej jak i społecznej egzystencji grupy. Różne systemy norm prawnych wprowadzają element ładu we wzajemnych stosunkach między ludźmi. Normy prawne, podobnie jak powszechnie uznawane i akceptowane normy moralne, normy religijne czy nor-my obyczajowe nie mają jednak wyłączności na regulowanie ludzkich zachowań. Nie-mniej jednak prawo normuje dziś niemal wszystkie dziedziny życia społecznego.