<![CDATA[
To nie pierwsza decyzja rzecznika, która ściągnęła na jego głowę krytykę. Trzeba przyznać, że obecnie pełniący tę funkcję sędzia Piotr Schab ma wyjątkową umiejętność rozpalania środowiska sędziowskiego do czerwoności. Niemal każda podjęta przez niego czynność odbija się szerokim echem. Wystarczy wymienić chociażby sławetny „eksces orzeczniczy” czy też próbę ścigania sędziów za udział w inscenizacji rozprawy sądowej. Grono będących na celowniku Piotra Schaba jest już całkiem spore, a można się spodziewać, że z miesiąca na miesiąc będzie rosnąć. A skoro tak, to zapewne pełne ręce roboty będą mieli także ci sędziowie, którzy zdecydują się bronić swoich kolegów.
I tu moja mała rada dla ściganych przez rzecznika. Być może warto się zastanowić, czy nie zgłosić się do wiceministra Piebiaka, by zaproponować mu funkcję obrońcy. Ma on, co udowodnił w 2014 r. na łamach DGP, całkiem sporą wiedzę na temat niesprawiedliwie prowadzonych postępowań dyscyplinarnych. Bez ogródek i nie bacząc na konsekwencje, potrafił wówczas śmiało zarzucać tym, którzy piastują wysokie stanowiska w sądownictwie, że wykorzystują je w sposób instrumentalny. „Chcą mieć w zarządzanych przez siebie jednostkach porządek. Dają jasny sygnał sędziom: możesz być bierny i mierny, ale masz być wierny. Jeżeli będziesz się wychylał, to zostaniesz ukarany” – grzmiał na naszych łamach.
No i proszę powiedzieć: czyż można sobie wyobrazić lepsze argumenty do mowy obrończej? Ten, kogo zgodzi się bronić Łukasz Piebiak, wygrany proces ma więc w kieszeni. A i rzecznikowi dyscyplinarnemu, gdy uświadomi sobie, z kim będzie musiał stanąć w szranki na sali sądowej, zapewne przejdzie zapał do ścigania sędziów za ich działalność orzeczniczą. O tym, że się tego po prostu nie robi, wie przecież każdy prawnik. Trudno więc przypuszczać, że wiceminister Piebiak jest tutaj wyjątkiem.
]]
Więcej informacji
Podział prawa ze względu na metodę regulacji:
1) Prawo wewnętrzne: Prawo konstytucyjne, Prawo cywilne - reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie (cywilnoprawna metoda regulacji).
Prawo pracy - reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika.
Prawo karne - jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).
Prawo administracyjne - reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).
Prawo rodzinne i opiekuńcze
Prawo finansowe
2) Prawo międzynarodowe
Podział prawa ze względu na przedmiot regulacji:
prawo autorskie, prawo bankowe, prawo budowlane, prawo celne, prawo człowieka, prawo dziecka, prawo energetyczne, prawo kanoniczne, prawo konstytucyjne, prawo konfliktów zbrojnych, prawo lotnicze, prawo medyczne, prawo międzynarodowe, prawo naukowe, prawo o ruchu drogowym, prawo o szkolnictwie wyższym, prawo ochrony środowiska, prawo podatkowe, prawo prasowe, prawo rolne, prawo upadłościowe, prawo wyznaniowe.
Prawo jest wyrazem konieczności uporządkowania życia społecznego i poddania go pewnym regułom, by umożliwiało istnienie i możliwie należyte funkcjonowanie społeczności państwowej, bardzo zróżnicowanej, której członkowie mają odmienne potrze-by i aspiracje, w których dochodzi do rozmaitych konfliktów i zagrożeń, zarówno biologicznej jak i społecznej egzystencji grupy. Różne systemy norm prawnych wprowadzają element ładu we wzajemnych stosunkach między ludźmi. Normy prawne, podobnie jak powszechnie uznawane i akceptowane normy moralne, normy religijne czy nor-my obyczajowe nie mają jednak wyłączności na regulowanie ludzkich zachowań. Nie-mniej jednak prawo normuje dziś niemal wszystkie dziedziny życia społecznego.