Jest tylko ślubowanie, w którym parlamentarzyści przysięgają rzetelnie i sumiennie wykonywać swoje obowiązki wobec narodu, a także czynić wszystko dla pomyślności Ojczyzny i dobra obywateli. A to oznacza, że wymagamy od nich mniej niż od rzemieślników. Tak, jak byśmy, oddając samochód do warsztatu, wskazywali, by kolor lakieru był dowolny, byle ładny, a amortyzatory przyjemne w użytkowaniu. A mechanik przyrzekał, że tak właśnie uczyni. Każdy może to sobie – podobnie jak pomyślność kraju i dobro jego mieszkańców – interpretować, jak chce. I nie musi przy tym wykazywać choćby elementarnej staranności i dobrej woli.
Zeszły tydzień w Sejmie był teatrem cwaniactwa. Skoro żaden przepis ustawy nie wskazuje wprost, że poprawki zgłaszane do projektu należy głosować dopiero po tym, jak członkowie komisji zdołają się z nimi zapoznać – to nic nie stoi na przeszkodzie, by odrzucić je bez czytania. Skoro żaden przepis nie przesądza, że opozycja ma prawo wyczerpująco uzasadnić zgłaszane wnioski, to nie ma sensu jej na to pozwalać. Żadna ustawa nie wymaga od posłów działania z należytą starannością i przy zastosowaniu najwyższych standardów – tak jak wymaga się tego pod groźbą odpowiedzialności od przedsiębiorców, podatników, zamawiających w przetargach. Problem w tym, że gdyby dowolna rada miasta podejmowała uchwałę dotyczącą czipowania psów w sposób, jaki zademonstrowała komisja sprawiedliwości w pracach nad fundamentalnymi ustawami o SN i KRS, samorządowcy w ciągu kilku dni mieliby na głowie wojewodę i kontrolę NIK. My mamy transmisję z Wiejskiej, podczas której posłanka prawniczka przyznaje, że poprze jaskrawie niekonstytucyjną poprawkę, bo taka jest polityczna wola jej ugrupowania. Wolno jej, bo reprezentuje suwerena.
Wypadałoby w komisjach wyborczych przynajmniej wywiesić ostrzeżenie: „Po odejściu od urny reklamacje nie będą przyjmowane”.
Więcej informacji
Podział prawa ze względu na metodę regulacji:
1) Prawo wewnętrzne: Prawo konstytucyjne, Prawo cywilne - reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie (cywilnoprawna metoda regulacji).
Prawo pracy - reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika.
Prawo karne - jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).
Prawo administracyjne - reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).
Prawo rodzinne i opiekuńcze
Prawo finansowe
2) Prawo międzynarodowe
Podział prawa ze względu na przedmiot regulacji:
prawo autorskie, prawo bankowe, prawo budowlane, prawo celne, prawo człowieka, prawo dziecka, prawo energetyczne, prawo kanoniczne, prawo konstytucyjne, prawo konfliktów zbrojnych, prawo lotnicze, prawo medyczne, prawo międzynarodowe, prawo naukowe, prawo o ruchu drogowym, prawo o szkolnictwie wyższym, prawo ochrony środowiska, prawo podatkowe, prawo prasowe, prawo rolne, prawo upadłościowe, prawo wyznaniowe.
Prawo jest wyrazem konieczności uporządkowania życia społecznego i poddania go pewnym regułom, by umożliwiało istnienie i możliwie należyte funkcjonowanie społeczności państwowej, bardzo zróżnicowanej, której członkowie mają odmienne potrze-by i aspiracje, w których dochodzi do rozmaitych konfliktów i zagrożeń, zarówno biologicznej jak i społecznej egzystencji grupy. Różne systemy norm prawnych wprowadzają element ładu we wzajemnych stosunkach między ludźmi. Normy prawne, podobnie jak powszechnie uznawane i akceptowane normy moralne, normy religijne czy nor-my obyczajowe nie mają jednak wyłączności na regulowanie ludzkich zachowań. Nie-mniej jednak prawo normuje dziś niemal wszystkie dziedziny życia społecznego.