Dyscyplinarka dla kandydatów do SN. Wpłynął wniosek do warszawskiej rady adwokackiej

&lt![CDATA[

Wniosek został złożony przez adwokata Marcina Smoczyńskiego. „Dzisiaj wniosek od adwokata Smoczyńskiego ws. adwokatów, którzy kandydują do Sądu Najwyższego wpłynął do Rady” – poinformował PAP w piątek po południu Fertak.

W uzasadnieniu wniosku napisano, że zgodnie z przepisami każdy adwokat jest zobowiązany przyczyniać się do umacniania porządku prawnego w Polsce. „Porządek ten został drastycznie naruszony sprzecznymi z konstytucją ustawami dot. Krajowej Rady Sądownictwa i Sądu Najwyższego. Osoby zgłaszające swoje kandydatury do SN na podstawie tych ustaw czynnie uczestniczą w demontażu państwa prawa w Polsce. Powinny być wydalone z adwokatury” – czytamy w uzasadnieniu wniosku.

Fertak przekazał PAP, że prezydium warszawskiej ORA podejmie w poniedziałek decyzję, czy przekazać wniosek do rzecznika dyscyplinarnego warszawskiej Izby Adwokackiej. „W poniedziałek mamy posiedzenie prezydium i będziemy decydować o dalszych krokach tego pisma. Pewnie przekażemy je do rzecznika dyscyplinarnego, żeby rozpoznał to wedle właściwości” – dodał.

Fertak wyjaśnił, że zgodnie z przepisami Rada nie posiada uprawnień do rozpoznania wniosku o wszczęcie postepowania dyscyplinarnego wobec adwokata. „Dlatego przesyłamy takie wnioski do rzecznika dyscyplinarnego w większości przypadków” – dodał.

Pytany, ile wynosi czas oczekiwania na rozpoznanie takiego wniosku stwierdził, że może to być ok. dwóch tygodni. „Wniosek ten nie jest skomplikowany, więc wydaje mi się, że krótko. Trochę zależy to od okresu urlopowego. Raczej będzie to kwestia tygodnia bądź dwóch, ale ciężko do końca powiedzieć” – powiedział Fertak.

W tym, że adwokat Smoczyński zdecydował się złoży wniosek o wszczęcie postępowania dyscyplinarnego wobec kolegów z warszawskiej palestry, którzy zdecydowali się ubiegać o stanowisko sędziego SN, napisała na początku tygodnia „Rzeczpospolita”.

Odnosząc się we wtorek do tych informacji rzecznik dyscyplinarny warszawskiej izby adwokackiej Krzysztof Stępiński stwierdził w opublikowanym wówczas oświadczeniu, że nie znajduje „żadnego uzasadnienia, aby z urzędu wszcząć w tej sprawie choćby czynności sprawdzające”.

W końcu czerwca w Monitorze Polskim opublikowane zostało obwieszczenie prezydenta o wolnych stanowiskach sędziego w SN – do objęcia są łącznie 44 wakaty sędziowskie.

Zgodnie z nową ustawą o Sądzie Najwyższym 3 lipca w stan spoczynku przeszli sędziowie SN, którzy ukończyli 65. rok życia, ustawa przewiduje też procedurę dla tych sędziów, którzy pomimo osiągnięcia tego wieku chcą dalej orzekać. Ponadto utworzone zostały w SN dwie nowe izby.

Do objęcia przewidzianych jest siedem wolnych stanowisk w Izbie Cywilnej SN. W Izbie Karnej SN wolne jest jedno stanowisko. W nowo powstałej Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych przewidziano 20 stanowisk do obsadzenia, a w drugiej z nowych izb, Izbie Dyscyplinarnej – 16 stanowisk.

W ubiegły czwartek KRS opublikowała listę 195 kandydatów na sędziów Sądu Najwyższego. Do Izby Cywilnej zgłosiło się 30 kandydatów, Izby Dyscyplinarnej – 92, Izby Karnej – 7, a Izby Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych – 65. Jeden z kandydatów nie wskazał w zgłoszeniu do której Izby kandyduje.

Wśród kandydatów do SN jest 34 adwokatów, są też radcowie prawni (45) i notariusze(10 zgłoszeń), 22 pracowników naukowych, trzech kandydatów z Prokuratorii Generalnej oraz 13 prokuratorów. 24 kandydatury wpłynęły od sędziów sądów rejonowych (w tym 18 do Izby Dyscyplinarnej), 22 – sądów okręgowych, 18 sędziów apelacyjnych i trzech wojewódzkich sądów administracyjnych.

W czwartek prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych zwróciło się z apelem do radców, którzy złożyli akces do Sądu Najwyższego, o ponowne rozważenie zasadności ubiegania się o stanowiska sędziów SN. Według prezydium KRRP „ubieganie się o funkcję sędziego Sądu Najwyższego w aktualnej sytuacji pozostaje w oczywistej kolizji ze sprawowaniem funkcji w samorządzie radców prawnych”.

]]
Więcej informacji

Prawo

Podział prawa ze względu na metodę regulacji:
1) Prawo wewnętrzne: Prawo konstytucyjne, Prawo cywilne - reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie (cywilnoprawna metoda regulacji).
Prawo pracy - reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika.
Prawo karne - jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).
Prawo administracyjne - reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).
Prawo rodzinne i opiekuńcze
Prawo finansowe
2) Prawo międzynarodowe

Podział prawa ze względu na przedmiot regulacji:
prawo autorskie, prawo bankowe, prawo budowlane, prawo celne, prawo człowieka, prawo dziecka, prawo energetyczne, prawo kanoniczne, prawo konstytucyjne, prawo konfliktów zbrojnych, prawo lotnicze, prawo medyczne, prawo międzynarodowe, prawo naukowe, prawo o ruchu drogowym, prawo o szkolnictwie wyższym, prawo ochrony środowiska, prawo podatkowe, prawo prasowe, prawo rolne, prawo upadłościowe, prawo wyznaniowe.

Prawo jest wyrazem konieczności uporządkowania życia społecznego i poddania go pewnym regułom, by umożliwiało istnienie i możliwie należyte funkcjonowanie społeczności państwowej, bardzo zróżnicowanej, której członkowie mają odmienne potrze-by i aspiracje, w których dochodzi do rozmaitych konfliktów i zagrożeń, zarówno biologicznej jak i społecznej egzystencji grupy. Różne systemy norm prawnych wprowadzają element ładu we wzajemnych stosunkach między ludźmi. Normy prawne, podobnie jak powszechnie uznawane i akceptowane normy moralne, normy religijne czy nor-my obyczajowe nie mają jednak wyłączności na regulowanie ludzkich zachowań. Nie-mniej jednak prawo normuje dziś niemal wszystkie dziedziny życia społecznego.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *