Data zakończenia porozumienia naruszającego zasady konkurencji wpływa na wysokość kary

&lt![CDATA[

Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych rozpatrzyła w środę głośną sprawę nałożenia przez UOKiK kary na kilka cementowni, za udział w antykonkurencyjnych porozumieniach. Dotyczyły one głównie wysokości cen, a także kolejności i skali ich podwyższania. Praktyka trwała od 1998 r. a pierwsze kary nałożono w 2009 r. Decyzja prezesa była następnie zaskarżona do sądu ochrony konkurencji i konsumentów, a następnie sądu apelacyjnego w Warszawie. Od tego ostatniego orzeczenia skargę kasacyjną wniosły zarówno ukarane firmy, jak i Prezes UOKiK. 

Spółki zarzucały sądowi apelacyjnemu niewłaściwą wykładnie przepisów, przy wymierzaniu kary. Spór dotyczył tego, że jako podstawę przyjęto przychód z 2008 r., podczas gdy zdaniem firm praktyki zaprzestano w 2006 r. i a więc przy określaniu kary trzeba brać pod uwagę przychód z roku poprzedniego, czyli 2005. Błąd ten sprawił, że kary wynosiły nieraz ponad 12 proc., a nawet 19 proc., przychodu z tego roku (podczas gdy ustawa dopuszcza maksymalnie 10 proc.). Spółki podnosiły też indywidualne zarzuty co do wysokości kar – jedna powoływała się na to, że miała bierną rolę w porozumieniu, inna, że go nie wdrażała, jeszcze inne kwestionowały sposób określania przychodu (np. uwzględnienie przychodów z innych źródeł niż sprzedaż szarego cementu, którego dotyczyła zmowa, albo wzięcie pod uwagę należnego przychodu z deklaracji podatkowej, zamiast tego realnego, z ksiąg rachunkowych), a także wskazywały, że korzystały z procedury łagodzenia kar (leniency) w zamian za współpracę z organem.

Pełnomocnicy UOKiK podnosili natomiast, że firmy nie wykazały że praktyki zaprzestano w 2006 r., a w tym wypadku ciężar dowodu leży po ich stronie. Dlatego też urząd miał podstawy zarówno do wszczęcia postępowania, jak i do przyjęcia za podstawę przychodu z 2008 r. (poprzedniego względem roku w którym wydano pierwszą decyzję). Co zaś do wniosków leniency, to były one złożone już po przeszukaniach w firmach, gdy urząd posiadał dowody wystarczające co wszczęcia postępowania, dlatego powinny być bardzo restrykcyjnie oceniane.

Sąd Najwyższy zmienił w części wyrok przekazując sprawę do ponownego rozpoznania w drugiej instancji w odniesieniu do pięciu z sześciu skarżących cementowni. Co do ostatniej, która złożyła wniosek leniency, datę jego złożenia przyjęto za datę zaprzestania praktyki i podtrzymano karę orzeczoną na tej podstawie(oddalając odwołanie). W odniesieniu do pozostałych, trzeba ponownie określić datę zaniechania praktyki (gdyż sądy obu instancji nie wykazały należycie, że nastąpiło to 30 czerwca 2006 r.) a następnie zależnie od niej ustalić wysokość kary na podstawie przychodu z poprzedniego roku. To kolejna odsłona głośnej sprawy trwającej od ponad 10 lat, która otarła się nawet o Trybunał Konstytucyjny (sąd orzekający zadał mu pytanie o wykładnie przepisów, ale nie uzyskał konkluzywnej odpowiedzi, więc dokonał jej sam). Jak widać, wciąż nie znalazła ona ostatecznego rozstrzygnięcia.

Wyrok z 29 lipca 2020 r. Sygn. akt I NSK 8/19

]]
Więcej informacji

Prawo

Podział prawa ze względu na metodę regulacji:
1) Prawo wewnętrzne: Prawo konstytucyjne, Prawo cywilne - reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie (cywilnoprawna metoda regulacji).
Prawo pracy - reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika.
Prawo karne - jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).
Prawo administracyjne - reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).
Prawo rodzinne i opiekuńcze
Prawo finansowe
2) Prawo międzynarodowe

Podział prawa ze względu na przedmiot regulacji:
prawo autorskie, prawo bankowe, prawo budowlane, prawo celne, prawo człowieka, prawo dziecka, prawo energetyczne, prawo kanoniczne, prawo konstytucyjne, prawo konfliktów zbrojnych, prawo lotnicze, prawo medyczne, prawo międzynarodowe, prawo naukowe, prawo o ruchu drogowym, prawo o szkolnictwie wyższym, prawo ochrony środowiska, prawo podatkowe, prawo prasowe, prawo rolne, prawo upadłościowe, prawo wyznaniowe.

Prawo jest wyrazem konieczności uporządkowania życia społecznego i poddania go pewnym regułom, by umożliwiało istnienie i możliwie należyte funkcjonowanie społeczności państwowej, bardzo zróżnicowanej, której członkowie mają odmienne potrze-by i aspiracje, w których dochodzi do rozmaitych konfliktów i zagrożeń, zarówno biologicznej jak i społecznej egzystencji grupy. Różne systemy norm prawnych wprowadzają element ładu we wzajemnych stosunkach między ludźmi. Normy prawne, podobnie jak powszechnie uznawane i akceptowane normy moralne, normy religijne czy nor-my obyczajowe nie mają jednak wyłączności na regulowanie ludzkich zachowań. Nie-mniej jednak prawo normuje dziś niemal wszystkie dziedziny życia społecznego.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *