<![CDATA[
Czym jest pytanie prejudycjalne?
Pytanie prejudycjalne jest pytaniem prawnym zadawanym przez sąd krajowy sądowi wspólnotowemu w związku z wątpliwościami dotyczącymi stosowania prawa wspólnotowego, których interpretacja jest kluczowa dla wydania wyroku w danej sprawie. Może ono dotyczyć ważności aktu prawa wtórnego lub wykładni Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską. Możliwość wystosowania obu rodzajów pytań ma wyłącznie sąd państwa członkowskiego, przed którym toczy się postępowanie sądowe.
Pytanie o ważność
Sąd krajowy nie ma prawa samodzielnie orzekać o nieważności zapisów prawa wspólnotowego. W przypadku, gdy kwestia ta budzi jego wątpliwości, może jedynie wystąpić z pytaniem prejudycjalnym do Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu. Jeżeli organ uzna, iż istniały podstawy do kwestionowania danego aktu, wówczas dojdzie do uznania jego nieważności względnej, czyli obowiązującej w odniesieniu do konkretnego postępowania sądowego. Jest to tożsame z odpadnięciem podstawy prawnej dla rozstrzygnięcia krajowego, może się też wiązać ze wstrzymaniem jego wykonalności.
Pytanie o wykładnię
Sąd krajowy ma prawo wystąpić z pytaniem o wykładnię w przypadku, gdy odpowiedź na nie jest niezbędna do wydania wyroku – organ wystosowujący ten rodzaj pytania prejudycjalnego jest zobligowany do uzasadnienia swojej decyzji. Warto pamiętać, iż w tym przypadku TSUE nie rozstrzyga merytorycznie postępowania toczącego się przed sądem krajowym. Ogranicza się wyłącznie do wykładni prawa wspólnotowego. Przedmiotem pytania o wykładnię nie może być interpretacja przepisów prawa krajowego. Obejmuje ono swoim zakresem natomiast wątpliwości powstające w związku z umową międzynarodową zawartą przez UE czy zasadami ogólnymi.
Znaczenie orzeczenia prejudycjalnego
Orzeczenie prejudycjalne jest wiążące dla sądu krajowego. Wydając orzeczenie w postępowaniu, którego dotyczyło pytanie, ma obowiązek zastosować się do interpretacji sądu wspólnotowego.
]]
Więcej informacji
Podział prawa ze względu na metodę regulacji:
1) Prawo wewnętrzne: Prawo konstytucyjne, Prawo cywilne - reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie (cywilnoprawna metoda regulacji).
Prawo pracy - reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników (związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika.
Prawo karne - jest zbiorem norm mających na celu eliminację zachowań aspołecznych najcięższej wagi poprzez zastosowanie sankcji kary. (karnoprawna metoda regulacji).
Prawo administracyjne - reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu. (administracyjnoprawna metoda regulacji).
Prawo rodzinne i opiekuńcze
Prawo finansowe
2) Prawo międzynarodowe
Podział prawa ze względu na przedmiot regulacji:
prawo autorskie, prawo bankowe, prawo budowlane, prawo celne, prawo człowieka, prawo dziecka, prawo energetyczne, prawo kanoniczne, prawo konstytucyjne, prawo konfliktów zbrojnych, prawo lotnicze, prawo medyczne, prawo międzynarodowe, prawo naukowe, prawo o ruchu drogowym, prawo o szkolnictwie wyższym, prawo ochrony środowiska, prawo podatkowe, prawo prasowe, prawo rolne, prawo upadłościowe, prawo wyznaniowe.
Prawo jest wyrazem konieczności uporządkowania życia społecznego i poddania go pewnym regułom, by umożliwiało istnienie i możliwie należyte funkcjonowanie społeczności państwowej, bardzo zróżnicowanej, której członkowie mają odmienne potrze-by i aspiracje, w których dochodzi do rozmaitych konfliktów i zagrożeń, zarówno biologicznej jak i społecznej egzystencji grupy. Różne systemy norm prawnych wprowadzają element ładu we wzajemnych stosunkach między ludźmi. Normy prawne, podobnie jak powszechnie uznawane i akceptowane normy moralne, normy religijne czy nor-my obyczajowe nie mają jednak wyłączności na regulowanie ludzkich zachowań. Nie-mniej jednak prawo normuje dziś niemal wszystkie dziedziny życia społecznego.